Bliźniaki, Rasmus i Maria, byli nierozłączną parą wiecznie szczęśliwych szczeniąt. Kiedy jedno z nich nauczło się czgoś innego, drugie zaraz umiało to samo. Tak było do czasu, aż Maria podrosła... Wyrosła na piękną wilczycę z błyszczącym czarnymi oczami i wieloma ozdobami. Rasmus był trochę zazdrosny, ponieważ on, przynajmniej tak uważał, nie dorastał ze swoją urodą do pięt innym wilkom. Miały kolejne dni, a Maria piękniała z każdą chwilą. Zaczęła mieć różnych "romeów".
Jednak żaden z nich nigdy nie porozmawiał z Marią. Nie dowiedział się czegoś od niej. Niestety. Zazdrosny brat trzymał ich wszystkich na dystans. Lecz każda sekunda bez Marii dla nich była katorgą. Mijały kolejne dni. Rasmus oraz Maria już dorośli. Rasmus, wciąż zazdrosny, wiedział, że nie da rady już utrzymać innych wilków z dala od Marii. Zadręczony tą myślą nie mógł spać ani jeść. Co on teraz zrobi? Wciąż żartował z Marią, ale na jak długo? W końcu wpadł na pomysł! Porwie ją! Znikał na całe dnie. Maria zaczęła się o niego niepokoić. Aż pewnej nocy, pod jej legowisko wsadził coś w rodzaju prymitywnych noszy. Na nich wyniósł ją na tratwę, którą zbudował. Zaczął płynąć z Marią z dala od terenów Azataki ku terenom Imeki. Niestety, nie dał rady dopłynąć w jedną noc. Maria, zobaczywszy co się stało, przestała się odzywać do Rasmusa. W proteście zeskoczyła z tratwy i popłynęła w stronę wyspy Kirei. Odtąd Maria i Rasmus już nigdy nie żyli w zgodzie ze sobą. I właśnie przez zrozpaczonego utratą siostry Rasmusa, Imeka jest najwilgotniejszym z terenów Inumy. Co noc jego łamiące serce wycie przepowiada deszcz.